Ο κύριος λόγος που έχω εγγραφεί στο πρόγραμμα αυτό είναι  γιατί θεωρώ πως οι αλλοδαποί και παλιννοστούντες μαθητές αποτελούν ενεργό κομμάτι αυτής της χώρας και του μελλοντός της.Είναι αναγκαίο λοιπόν  εμείς οι δάσκαλοι να προσπαθούμε για την όσο το δυνατόν ομαλότερη ένταξή τους τόσο στη σχολική τάξη όσο και στην ελληνική κοινωνία .

Φέτος δουλεύω στο κέντρο  της Αθήνας όπου από τους 20 μαθητές οι 2 μόνο έχουν ελληνική καταγωγή.Οι υπόλοιποι είτε  είναι αλλοδαποί δεύτερης ή τρίτης γενιάς είτε έχουν έρθει πρόσφατα στην Ελλάδα.

Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό για'μένα να συζητήσω με συναδέλφους που βιώνουν την ίδια κατάσταση και να μοιραστούμε απόψεις  ώστε να διδαχθώ και εγώ η ίδια .

Είμαι διευθυντής σε ένα σχολείο όπου το 30% των μαθητών δεν έχουν σαν μητρική γλώσσα την ελληνική. Το σχολείου μου έχει 2 τάξεις υποδοχής, άρα πρέπει και θέλω να γνωρίζω πώς μπορώ να μεγιστοποιήσω την ικανότητα του σχολείου μου να προσφέρει καλύτερες γνώσεις της ελληνικής γλώσσας σ' αυτούς τους μαθητές. Επιπλέον αφού έχω διδάξει τα ελληνικά σαν ξένη γλώσσα σε τουρκόφωνους με ενδιαφέρει να συνεχίζω και να βελτιώσω τις γνώσεις μου πάνω στο αντικείμενο.

Εργάζομαι από προσωπική επιλογή σε σχολεία της επαρχίας, όπου το ποσοστό των αλλοδαπών μαθητών είναι ιδιαίτερα υψηλό. Ποτέ δεν είχα τμήμα με ποσοστό αλλοδαπών μαθητών μικρότερο από το 50%. Ακόμη κι αν τα παιδιά αυτά είναι μετανάστες δεύτερης ή τρίτης γενιάς, αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα κυρίως στη σωστή χρήση της ελληνικής γλώσσας. Προσπαθώντας πολλές φορές να βοηθήσω τους μαθητές αυτούς ένιωθα ότι "παραμελώ" τους ημεδαπούς και δεν τους βοηθώ όσο θα ήθελα να προχωρήσουν ακόμη περισσότερο.Ο θεσμός της ΤΥ είναι για μένα η βοήθεια που θα ήθελα να προσφέρω η ίδια στους αλλοδαπούς μαθητές μου, αλλά λόγω του πιεσμένου σχολικού προγράμματος δεν μπορώ. Κατά συνέπεια, θεωρώ πολύ σημαντική τη συνεργασία ανάμεσα στο δάσκαλο της τάξης και το δάσκαλο του ΤΥ. Αν οι δυο μας δεν έχουμε μια κοινή γραμμή δεν υπάρχει λόγος οι μαθητές να φοιτούν στις ΤΥ.

Προσδοκώ, λοιπόν, να μάθω πώς θα "αλληλοαξιοποιηθούμε" με το συνάδελφο της ΤΥ και πώς μπορώ να βοηθήσω τους μαθητές μου σε περίπτωση που δεν υπάρχει στο σχολείο ΤΥ, χωρίς όμως να ανακόπτεται η πρόοδος των υπόλοιπων μαθητών.

Η ύπαρξη αλλόγλωσσων μαθητών στην τάξη είναι πλέον ένα αναπόσταστο κομμάτι της σχολικής ζωής στην Ελλάδα (όπως και σε πολλές άλλες χώρες). Είναι λοιπόν σημαντικό να μπορούμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες αυτών των μαθητών, καθώς και να χρησιμοποιήσουμε αυτή την διαφορετικότητα προς όφελος όλων.

Στο Γυμνάσιο -Λ.Τ. όπου εργάζομαι κάνοντας Γαλλικά και Ιστορία, δεν έχουμε κατορθώσει - παρά τις πάμπολλες αιτήσεις μας- να έχουμε μια επίσημη τάξη υποδοχής και έτσι μετά από μια χρονιά αυτοσχέδιων και εθελοντικών μαθημάτων της ελληνικής γλώσσας που έκαναν συνάδελφοι σε εφήβους 15-16 ετών από το Αφγανιστάν που για πρώτη φορά πατούσαν το πόδι τους σε ελληνικό έδαφος και έρχονταν σε επαφή όχι μόνο με τον ελληνικό αλλά και τον δυτικό πολιτισμό, φέτος τους έχουμε ΄εντάξει' στο κανονικό πρόγραμμα του Γυμνασίου. Ωστόσο, λόγω της προφανούς ανομοιογένειας γλωσσικού και γνωστικού επιπέδου με τα υπόλοιπα παιδιά της τάξης τους, ή τους κάνω κατά το ήμισυ (στα γαλλικά) εξατομικευμένο μάθημα άλλου επιπέδου΄, εντός και εκτός 45λεπτου ή αναπροσαρμοσμένο με ειδικά σχεδιαγράμματα που προετοιμάζω για το μάθημα και τις... έννοιες της Ιστορίας της Γ' Γυμνασίου !!!! Το απίστευτο είναι πως καταφέρνουν να κατανοήσουν έννοιες που.....δεν υπάρχουν ούτε σαν πολιτισμικά-ιστορικά δεδομένα στη χώρα τους, όπως πχ. Διαφωτισμός, Δημοκρατία, κτλ.... κι αυτό με μάθημα που γίνεται μόνο μ' αυτούς..εκτός ωρών διδασκαλίας. (τις ώρες πχ που απαλάσσσονται από τα θρησκευτικά ή σε ώρα που έχουν ήδη τελειώσει το πρόγραμμά τους ! Όπως καταλαβαίνετε η προσπάθεια -κι από τις δυο πλευρές - είναι πολύ μεγάλη!! Από το πρόγραμμα λοιπόν του Διάπολις περιμένω απλά  ΄μέσα από τις εμπειρίες και των υπολοίπων - να αποκομίσω κάποια πρακτικά ή θεωρητικά εφόδια για να οργανώσω και να κάνω τη δουλειά μου πιο αποτελεσματική. Να διαπιστώσω τυχόν λανθασμένες προσεγγίσεις μου και να αποκτήσω περαιτέρω εφόδια και για άλλες περιπτώσεις. Να σημειωθεί πως τα συγκεκριμένα παιδιά είναι πολύ ευφυή, κάτι που διευκολύνει τη δουλειά μου. Είχαμε ωστόσο και περιπτώσεις με σοβαρά μαθησιακά προβλήματα (και στη δική τους γλώσσα) κάτι που καθιστούσε σχεδόν αδύνατη μια αποτελεσματική δουλειά...Αυτά για την ώρα, Μαριλένα Κοραντζάνη

Ο λόγος της εγγραφής μου στο παρόν επιμορφωτικό σεμινάριο σχετίζεται με την ολοένα αυξανόμενη παρουσία αλλοδαπών και αλλόγλωσσων μαθητών στις τάξεις του δημοτικού σχολείου. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως  τα τελευταία επτά χρόνια που εργάζομαι, δεν έχει υπάρξει σχολική χρονιά που δε συνάντησα στην τάξη μαθητές αλλοδαπούς μαθητές. Έχω βέβαια να παρατηρήσω πως όταν δίδαξα σε αλλοδαπούς μαθητές πρώτης δημοτικού, οι οποίοι είχαν γεννηθεί στην Ελλάδα, δε συνάντησα τον ίδιο βαθμό δυσκολίας σε σύγκριση με αυτούς που ήρθαν στο ελληνικό σχολείο σε μεγαλύτερη τάξη, αν και η μητρική γλώσσα των μαθητών ήταν διαφορετική από αυτή που διδάσκονταν. Αυτο που με προβληματίζει ιδιαίτερα, είναι το φαινόμενο που παρατηρείται όταν αλλόγλωσσοι μαθητές, ηλικίας περίπου 12 χρονών,στερούμενοι το αντίστοιχο απολυτήριο του δημοτικού της χώρας προέλευσής τους, παρακολουθούν το γλωσσικό μάθημα μαζί με τα παιδιά των 6 ετών. Η δημιουργία κλίματος ανομοιογένειας και η δημιουργία συναισθημάτων κατωτερότητας από τα συγκεκριμένα παιδιά, φρονώ ότι είναι το κύρι οσυναίσθημα που τα διακατέχει.

Εν κατακλείδι, λόγω όλων των συγκυριών που έχω αντιμετωπίσει και εξαιτίας προβληματισμών που διαθέτω σχετικά με την εύρυθμη λειτουργία μιας τάξης , όταν αυτή χαρακτηρίζεται από γλωσσική, ηλικιακή και πολιτισμική ανομοιογένεια, εντάχθηκαστο συγκεκριμένο σεμινάριο.

Αναφορικά με τις προσδοκίες μου έπειτα από την ολοκλήρωση του σεμιναρίου, σημειώνω ότι επιθυμώ να είμαι σε θέση να διαχειριστώ και να ανταποκριθώ στις ανάγκες των αλλόγλωσσων μαθητών, όταν αυτοί παρακολουθούν τα μαθήματα μιας τάξης κλασικού προγράμματος. Επιπλέον, αναμένω ότι θα κατέχω τις γνώσεις εκείνες που θα μου επιτρέπουν να είμαι εξίσου αποδοτική στη διδασκαλία όλων των μαθητών της τάξης μου.

Θεωρώ πως η λειτουργία Τάξεων υποδοχής σε σχολεία με υψηλό ποσοστό αλλοδαπών είναι απαραίτητη. Με αυτό τον τρόπο οι αλλοδαποί διδάσκονται υλικό προσαρμοσμένο στις δυνατότητές τους, μπαίνουν στο προσκήνιο της διδακτικής διαδικασίας κι ενσωματώνονται πιο αρμονικά στη σχολική ζωή. Φέτος, για πρώτη φορά λειτουργεί στο σχολείο μας Τ.Υ. με μαθητές μέσου επιπέδου ελληνομάθειας. Σε αυτό το επιμορφωτικό πρόγραμμα συμμετέχω για να ανταλλάξω απόψεις με άλλους συναδέλφους που διδάσκουν σε Τ.Υ., να καταθέσω, να ακούσω προβληματισμούς και να εφαρμόσω στην τάξη μου κατάλληλο διδακτικό υλικό.

Αν και διδάσκω την ελληνική γλώσσα ως δεύτερη από το 2006, δεν είχα βρεθεί ποτέ σε ΥΤ, δηλαδή σε περιβάλλον σχολικό. Επομένως περιμένω από το σεμινάριο υλικό υποστηρικτικό για τέτοιες ηλικίες και φυσικά  θέλω να εμπλουτίσω την επιμορφωτική μου εμπειρία.

Είναι σημαντικό για τα παιδιά να μην αισθανθούν ότι υπολείπονται των υπολοίπων κι επιπλέον είναι ενδιαφέρουσα η αντίδρασή τους όταν αντιμετωπίζουν νέες εκπαιδευτικές μεθόδους, (π.χ. όπως αυτές του brain storming ή debate), αλλά κυρίως την εμπειρία να συνεργάζονται και να εκπαιδεύονται σε ζεύγη σε μικρές ηλικίες.

Ο κύριος λόγος που έλαβα μέρος στο πρόγραμμα είναι οτι στο σχολείο που εργάζομαι(δημοτικό) υπάρχουν αρκετοί τουρκόφωνοι μαθητές, οι οποίοι δυσκολεύονται αρκετά στην παρακολούθηση των μαθημάτων. Γι'αυτό το λόγο έχουν ξεκινήσει τμήματα ενισχυτικής διδασκαλίας, με ένα σημαντικό μειονέκτημα...την έλλειψη κατάλληλων βιβλίων. Η διεξαγωγή του μαθήματος , όσον αφορά την ύλη και την κατανομή της, είναι προς το παρόν στην κρίση του κάθε εκπαιδευτικού και θα ήταν πολύ χρήσιμη και σημαντική η χρήση εκπαιδευτικού υλικού που θα ταίριαζε στην ηλικία και στις ανάγκες αυτών των μαθητών.

Θα ήθελα, επίσης, να ρωτήσω αν υπάρχει διαθέσιμη Ελληνοτουρκική Γραμματική, παρόμοια με την Ελληνοαγγλική ή Ελληνορωσικη, όπως προτείνεται στο "Εκπαιδευτικό Υλικό" στο Θέμα 6.

Μέχρι πριν δυο δεκαετίες θα θεωρούσε κανείς υπερβολικό να μιλάμε στην Ελλάδα, μια από τις πλέον ομοιογενείς πληθυσμιακά χώρες, για «πολυπολιτισμική» κοινωνία. Σήμερα όχι απλώς δεν είναι υπερβολικό, αλλά είναι μια πραγματικότητα, κατά την οποία διαφορετικές πολιτισμικές ομάδες κάνουν εμφανή την παρουσία τους σε διάφορες περιοχές της οικονομικής και κοινωνικής ζωής,και αποτελούν μέρος της κοινωνικής δομής της χώρας μας.Όπως ήταν φυσικό, ο πολιτισμικός αυτός πλουραλισμός επηρέασε και την πολιτισμική σύνθεση του ελληνικού σχολείου. Έτσι, το σύγχρονο ελληνικό σχολείο βρέθηκε αντιμέτωπο με το «πώς» θα πρέπει να εκπαιδεύσει αυτά τα παιδιά που έχουν διαφορετικό γλωσσολογικό και πολιτισμικό υπόβαθρο. Στα 10 χρόνια δουλειάς ως δάσκαλος σε όλες τις τάξεις, ένα 10 – 20% των μαθητών είναι αλλοδαπά. Το αποκορύφωμα ήταν πριν από τέσσερα χρόνια, όπου στην πρώτη τάξη έπρεπε σε δύο από αυτά να διδάξω τα ελληνικά ως μια νέα εντελώς γλώσσα (είχαν γεννηθεί εκτός Ελλάδας και ήρθαν από την χώρα τους κατευθείαν στην πρώτη τάξη).

Τα τελευταία χρόνια η ολοένα και αυξανόμενη φοίτηση αλλοδαπών μαθητών στα ελληνικά σχολεία, αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός. Η επιμόρφωση και η ενημέρωση των εκπαιδευτικών γύρω από ζητήματα διαπολιτισμικής εκπαίδευσης περιορίζεται ωστόσο, στα πλαίσια των ακαδημαϊκών τους σπουδών, χωρίς περαιτέρω ανάπτυξη και πρακτική εφαρμογή των αποκτηθέντων γνώσεων. Καθώς λοιπόν, τη φετινή χρονιά έχω αναλάβει το αντίστοιχο ΤΥ θεωρώ  το επιμορφωτικό αυτό σεμινάριο, απαραίτητο εφόδιο για την διδακτική και όχι μόνο πράξη.

Η συμμετοχή μου σε ένα τέτοιο πρόγραμμα λειτουργεί στο πλαίσιο ενός προβληματισμού που γεννήθηκε από την σταδιακή και συνεχώς αυξανόμενη παρουσία αλλοδαπών μαθητών στη καθημερινή σχολική πραγματικότητα. Η σχολική πράξη αναζητεί ένα εδραίο, άρτιο και πειστικό επιστημονικό θεωρητικό υπόβαθρο που είναι αλήθεια προσδοκώ να αποκτήσω- ως ένα βαθμό τουλάχιστον- με τη συμμετοχή μου στο συγκεκριμένο επιμορφωτικό πρόγραμμα. Συγχαρητήρια στους συντελεστές της προσπάθειας και καλή συνέχεια!   

Διδάσκω την ελληνική γλώσσα ως δεύτερη από το 2006. Ωστόσο ποτέ δεν είχα βρεθεί σε σχολείο σχεδόν μόνο με αλλοδαπούς μαθητές. Αυτό μου ενίσχυσε ακόμη περισσότερο την επιθυμία για βελτίωση και ενημέρωση σε θέματα διαπολιτισμικής εκπαίδευσης και διδακτικής. Όσον αφορά τώρα την εγγραφή μου στο συγκεκριμένο σεμινάριο θα έλεγα ότι με προσέλκυσε η θεματική του, η οποία περιλαμβάνει τη γνώση της ακαδημαϊκής μορφής της ελληνικής γλώσσας, όπως αυτή εμφανίζεται στα επιμέρους γνωστικά αντικείμενα.

Το πρόγραμμα αυτό μου προτάθηκε απ' το διευθυντή του σχολείου στο οποίο εργάζομαι σαν αναπληρωτής και θεώρησα αναγκαίο να εγγραφώ, γιατί μ'ενδιαφέρει άμεσα αφού φέτος διδάσκω στο τμήμα υποδοχής του σχολείου. Υπάρχει αρκετή ανομοιογένεια σε γλωσσικό και γνωσιακό επίπεδο, ανάμεσα στα παιδιά που απαρτίζουν το τμήμα υποδοχής, γι' αυτό και φιλοδοξώ μέσα απο το πρόγραμμα αυτό να βρω απαντήσεις σε πολλά θέματα που αφορούν τη διδασκαλία σ' ένα τέτοιο τμήμα.

Φέτος είναι η πρώτη χρονιά που διδάσκω σε τάξη υποδοχής και δε διαθέτω κάποια ανάλογη εμπειρία σε θέματα διαπολιτισμικής εκπαιδευσης από προηγούμενες χρονιές.Αυτό που προσδοκώ από το συγκεκριμένο πρόγραμμα είναι διδακτικό υλικό και διδακτική μεθοδολογία αποτελεσματική για την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας ως δεύτερης γλώσσας.Ακόμη πιστεύω ότι θα βοηθούσε πολύ η ανταλλαγή ιδεών και εμπειριών από συναδέλφους που έχουν περισσότερη πείρα σε θέματα διαπολιτισμικής εκπαίδευσης.Ο λόγος που έλαβα μέρος είναι να μπορέσω να βοηθήσω με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο τους φετινους μαθητές του τμήματος υποδοχής ,αλλα και να αποκτήσω  γνώσεις και ιδέες που θα μου φανούν χρήσιμες και στο μελλοντικό διδακτικό μου έργο.

Συνάδελφοι Καλή μας Αρχή και Καλή μας Συνέχεια! Γράφτηκα στο πρόγραμμα, γιατί σαν νηπιαγωγός κάθε χρονιά, εδώ και πολλά χρόνια, διδάσκω στο πρώτο τμήμα Υποδοχής χωρίς καμιά ενημέρωση, προετοιμασία, χωρίς κάποιος να μου έχει λύσει έστω και απλές απορίες μου. Πρέπει να αφήνω τα αλλοδαπά να μιλάνε μεταξύ τους μόνο τη γλώσσα τους στο νηπιαγωγείο? Μήπως έτσι δεν αναγκαστούν να μιλήσουν ελληνικά? Από την άλλη όμως δε θα ενταχτούν σε κάποια ομάδα?Μήπως κάνουν.. κλίκα? Όταν ένα παιδί δε μιλά καθόλου ελληνικά, ούτε λέξη, είναι σωστό να ζητώ από ομόγλωσσά του παιδιά να μου κάνουν το μεταφραστή ή κάνω και στα δύο κακό? Είναι σωστό να χρησιμοποιώ κάθε είδους λεξικά στην ανάγκη να επικοινωνήσω με κάποιο παιδίπου κλαίει συνεχώς και δεν ξέρω το γιατί? Ποιες μεθόδους και ποιο υλικόθα αξιοποιήσω, ώστε να το μάθω να ξεκινήσει τη γλώσσα μας? Πως θα τοκαταφέρω γρήγορα και πόσο είναι το γρήγορα? Τα παιδιά των τεσσάρων ετώνπου όχι μόνο δε μιλούν αλλά και δεν καταλαβαίνουν  τη γλώσσα μας, πώςθα τα αντιμετωπίζω και τι πρέπει να κάνω, όταν δεν μπορούν να ενταχθούνσε καμιά δραστηριότητα, απομονώνονται και γίνονται πολύ επιθετικά? Όταν δεν μπορώ να επικοινωνήσω ελληνικά ούτε με τους γονείς τους, που ίσως θεωρούν το νηπιαγωγείο "πάρκινγκ παιδιών", για να πηγαίνουν στη δουλειά τους, τι πρέπει να κάνω? Στο συγκρότημα που εργάζομαι λειτουργεί εδώ και πολλά χρόνια Τ.Υ. λόγω του υψηλού ποσοστού αλλοδαπών που έχουμε.Υπάρχουν δάσκαλοι, βιβλία, ενημέρωση, βοήθεια. Κάτι έχω όμως και εγώ!  Άγνοια! Γιαυτό λοιπόν γράφτηκα στο πρόγραμμα από πέρσι και αρχίζω και λύνω απορίες και μαθαίνω, πώς θα μάθω τα αλλοδαπά να μαθαίνουν! Γιατί θεωρώ δικαίωμά μου και καθήκον μου να μην είμαι ελλιπής εκπαιδευτικός!

Ο λόγος για τον οποίο συμμετέχω στο συγκεκριμένο πρόγραμμα είναι για να ανταλλάξω ιδέες και απόψεις πάνω στη μεθοδολογία της διδασκαλίας ιδιαίτερα του Γλωσσικού μαθήματος στους αλλοδαπούς-αλλόγλωσους μαθητές. Στο σχολείο που εργάζομαι το ποσοστό των αλλοδαπών μαθητών ξεπέρασε κάποια στιγμή και το 50% με αποτέλεσμα τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν στις τάξεις να ήταν φανερά και δυσεπίλυτα. Δεν υπήρχε κάποια συγκεκριμένη μεθοδολογία και τα βιβλία που κυκλοφορούσαν δεν ανταποκρίνονταν σε όλα τα επίπεδα και τις διαβαθμήσεις της γλωσσικής αντίληψης των μαθητών. Ελπίζω να αποκομίσουμε κάποια θετικά στοιχεία για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων τα οποία θα φανούν χρήσιμα σε όλους μας. Τους χαιρετισμούς μου σε όλους τους συναδέλφους!!!

Διδάσκω επί πολλά χρόνια σε Τάξη Υποδοχής Διαπολιτισμικού Σχολείου και επειδή δίδασκα και κατά το παρελθόν σε Μειονοτικό Σχολείο, πιστεύω ότι η ωφέλεια που θα αποκομίσω από το συγκεκριμένο πρόγραμμα θα είναι τεράστια προκειμένου να βοηθήσω όσο γίνεται πιο αποτελεσματικά και ουσιαστικά τους αλλοδαπούς μαθητές μου.

Στο σχολείο μας, όπου κάνω τα πρώτα μου βήματα ως διευθύντρια, λειτουργεί τάξη υποδοχής. Θα ήθελα, λοιπόν, να μπορώ να βοηθάω τη συνάδελφο που έχει αναλάβει την τάξη, τόσο στο οργανωτικό κομμάτι όσο και στο παιδαγωγικό, στοχεύοντας από κοινού σε μια πιο αποτελεσματική διδασκαλία.

Εργάζομαι εδώ και 10 χρόνια σ' ένα σχολείο με πολύ μεγάλο ποσοστό τουρκόγλωσσων μαθητών. Διδάσκω σ' ένα από τα δύο τμήματα υποδοχής  του σχολείου προσπαθώντας να βοηθήσω παιδιά με σχεδόν μηδενική γνώση της ελληνικής γλώσσας να ενταχθούν όσο το δυνατόν ομαλότερα στη εκπαιδευτική διαδικασία. Η έλλειψη εξειδικευμένης και στοχοποιημένης επιμόρφωσης, πλην μιας προσπάθειας του ΟΕΠΕΚ το 2010, καθώς και η απουσία εκπαιδευτικού υλικού εύπλαστου και ευπροσάρμοστου στις ανάγκες των Τ.Υ καθιστούν το διδακτικό έργο δύσκολο και  αρκετές φόρες αναποτελεσματικό. Γι αυτό εγγράφηκα στο επιμορφωτικό πρόγραμμα, ελπίζοντας ότι βοηθηθώ να κάνω τη δουλειά μου αποδοτικότερη , αποτελεσματικότερη και γιατί όχι ευκολότερη.

Από την πρώτη στιγμή που διορίστηκα έως και σήμερα δουλεύω σε σχολεία που η πλειονότητα των μαθητών,-τριών είναι αλλοδαποί. Επειδή η σχολική κοινότητα την εποχή που σπούδαζα εγώ στο πανεπιστήμιο αποτελούνταν αμιγώς από ελληνικό πληθυσμό μαθητών, δεν προετοιμαστήκαμε να διδάξουμε σε μαθητές που η μητρική τους γλώσσα δεν ήταν η ελληνική.Σε όλα αυτά τα χρόνια έχω παρακολουθήσει να τρέχουν διάφορα προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας των αλλοδαπών μαθητών. Συνήθως τα προγράμματα αυτά δουλεύουν παράλληλα με τη σχολική τάξη, χωρίς να γνωρίζουν οι μεν τι κάνουν οι δε. Επίσης δεν έχουν συνέχεια.

Ο λόγος που γράφτηκα σε αυτό το σεμινάριο είναι λοιπόν για να καλύψω αυτό το κενό ενημέρωσης και  για να συνεργαστώ καλύτερα με το συνάδελφο που είναι υπεύθυνος για τη δράση στο σχολείο. Προσδοκώ να αποκτήσω μεθοδολογικά εργαλεία που θα κάνουν πιο αποτελεσματική τη δουλειά μου στην τάξη και να ακούσω τις απόψεις άλλων συναδέλφων.

Χαίρετε και από εμένα.

Διδάσκω την ελληνική ως δεύτερη/ξένη γλώσσα πάνω από 10 χρόνια. Επειδή, όμως, τόσο η επαγγελματική μου εμπειρία όσο και η θεωρητική μου κατάρτιση ήταν/είναι εστιασμένη στο πεδίο της Εκπαίδευσης Ενηλίκων, αισθάνομαι ότι μου είναι απαραίτητη η περαιτέρω κατάρτιση για συναφή θέματα που αφορούν τη σχολική εκπαίδευση.

Αδιαμφισβήτητα το σύγχρονο κοινωνικό γίγνεσθαι διαμορφώνει αναφανδόν ένα σχολικό περιβάλλον ριζικά διαφορετικό από το παραδοσιακό. Ένα περιβάλλον που ο μαθητής της γειτονιάς είναι πλέον μαθητής της γειτονιάς του κόσμου ολόκληρου. Ως εκ τούτου ο εκπαιδευτικός έρχεται να αντιμετωπίσει και να βαδίσει στα χνάρια όχι μόνο του πολιτιστικού και πολιτισμικού περιβάλλοντος από το οποίο ο ίδιος γαλουχήθηκε αλλά, πλέον, μέσα σε ένα συνονθύλευμα πολιτισμών και κουλτούρας, το οποίο φέρουν οι μαθητές και ως πολιτισμικό κεφάλαιο. Και φυσικά, πώς θα αντιμετωπιστούν οι καθημερινές δυσκολίες που προκύπτουν στην τάξη;

Τέλος συμμετέχω γιατί ζούμε στην κοινωνία της  «Διά βίου μάθησης» και θέλω τη βεβαίωση συμμετοχής.

Είμαι αδιόριστη Φιλόλογος και επέλεξα να εγγραφώ στο συγκεκριμένο επιμορφωτικό πρόγραμμα γιατί με ενδιαφέρει να αποκτήσω εφόδια, ώστε να μπορέσω να ανταποκριθώ, όποτε χρειαστεί, στις ανάγκες ενός τμήματος του Σύγχρονου Ελληνικού Σχολείου.

Δεν έχει περάσει ουύτε δεκαετία από τότε που αποφοίτησα εγώ η ίδια από ένα Αθηναϊκό Σχολείο, στο οποίο η πλειονότητα των μαθητών ήταν αλλοδαποί, και οι μνήμες των προβλημάτων διαδασκαλίας και της αδυναμίας διαχείρισης αυτής της κατάστασης από το εκπαιδευτικό προσωπικό παραμένουν έντονες, δείχνοντάς μου πόσο αναγκαία είναι η προσαρμογή των εκπαιδευτικών σε αυτήν την πραγματικότητα. Έτσι, μου δημιουργήθηκε το πάθος για να σχοληθώ τόσο με τη συστηματική προσπάθεια εκμάθησης της μεθοδολογίας της διαδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας ως ξένης, όσο και με τη μελέτη μεθόδων υποστήριξης της διδασκαλίας σε Τ.Υ.

Προσπαθώ, λοιπόν, να λάβω όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες πάνω σε αυτό το αντικείμενο, ώστε να είμαι πιο σωστά προετοιμασμένη να ανταποκριθώ στις ανάγκες των σύγχρονων (πολυπολιτισμικών) ελληνικών σχολείων.

Όταν για πρώτη φορά ως αναπληρώτρια δίδαξα σε μειονοτικό γυμνάσιο της Ροδόπης,η προσγείωση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μόνο ως ελεύθερη πτώση.Σήμερα η κατάσταση σε διαπολιτισμικό γυμνάσιο της Ροδόπης ουσιαστικά δε διαφέρει καθώς το ποσοστό των μουσουλμάνων μαθητών υπερέχει σημαντικά.Η πλειοψηφία των παραπάνω μαθητών ,αν και γηγενείς πληθυσμοί της ελληνικής επικράτειας, φτάνει στη β/θμια χωρίς να κατορθώνει να επικοινωνήσει με στοιχειώδη ελληνικά.Τα προβλήματα πολλαπλά μέσα στην τάξη, όπως και στο διευρυμένο πρόγραμμα για μουσουλμανόπαιδες μετά τη λήξη του πρωϊνού προγράμματος, όπου και δοκιμάζεται καθημερινά η υπομονή και η ευελιξία του εκπαιδευτικού που πολλές φορές κινείται στις παρυφές των αναλυτικών προγραμμάτων προκειμένου να πετύχει την ενθάρρυνση της γλωσσικής επικοινωνίας κάθε είδους.Πέρα από αυτές τις αμιγείς τάξεις όμως,όπου μπορεί να υιοθετηθεί τουλάχιστο μία ενιαία διδακτική πρακτική,κύριο προβληματισμό μου αποτελούν οι μικτές τάξεις, τόσο των σχολείων της Θράκης όσο και των αστικών κέντρων με τους ομογενείς, παλινοστούντες και μετανάστες.Πώς μπορεί να ισορροπήσει ο εκπαιδευτικός ανάμεσα σε τόσο ανομοιογενές μαθητικό δυναμικό παράγοντας ωφέλιμο έργο για όλους τους μαθητές -αυτούς που έχουν την ελληνική ως δεύτερη γλώσσα και αυτών που είναι η μητρική τους- μέσα στον ίδιο σχολικό χρόνο και μάλιστα σε βαθμίδα εκπαίδευσης που δεν δίνει δυνατότητα επανορθωτικών διδακτικών ευκαιριών αναπλήρωσης των γλωσσικών δεξιοτήτων για τους πρώτους; Για τους παραπάνω,κι όχι μόνο, λόγους θεωρώ σημαντική την εμπλοκή μου σε επιμορφώσεις για ζητήματα μεθοδολογικού χαρακτήρα, αλλα και σε συζητήσεις με συναδέλφους για ανταλλαγή απόψεων εμπειρικών πειραματισμών και διδακτικών πρακτικών που αποδείχθηκαν αποτελεσματικές.

Ασχολούμαι πολλά χρόνια με την εκπαίδευση των αλλοδαπών μαθητών γιατί

πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτου χρώματος και καταγωγής έχουν δικαί-

ωμα στη πρόοδο ,στη μάθηση και στη καλή ζωή.Το σχολείο μας έχει 48% αλλο-

δαπούς και η τάξη Υποδοχής λειτουργεί από το 1997-1998 με μεγάλη επιτυχία.

Οι εμπειρίες που έχουμε είναι πάρα πολλές και η συνεχής επιμόρφωση μας κάνει

καλύτερους και πιο δημιούργικούς, αφού η ανατροφοδότηση είναι πολύπλευρη και

μας ανοίγει πολλούς δρόμους για καινοτόμες δράσεις .

Συμμετέχω στο πρόγραμμα της επιμόρφωσης, γιατί θεωρώ απαραίτητη τόσο την ενημέρωση σχετικά με τα ζητήματα της γλωσσικής εκπαίδευσης αλλοδαπών και παλιννοστούντων μαθητών όσο και την ανατροφοδότηση στο καθημερινό διδακτικό έργο.

Χρόνια πολλά σε όλους!

Συμμετέχω στο πρόγραμμα της επιμόρφωσης γιατί πιστεύω ότι θα με βοηθήσει να εμπλουτίσω τις γνώσεις μου ώστε να μπορώ να ανταποκριθώ στις ανάγκες των αλλοδαπών μαθητών.

Είμαι σχολική σύμβουλος και  αλλόφωνοι μαθητές και μαθήτριες υπάρχουν στις κανονικές τάξεις και σε τάξεις υποδοχής. Θα ήθελα να αξιοποιήσω διδακτικές προτάσεις και υλικό στην αλληλεπίδραση με τους συναδέλφους, καθοδηγώντας τους και σε μορφές διαφοροποιημένης διδασκαλίας.