ΥΔΤΥ: Ποιο κείμενο από όλα πιστεύετε ότι θα δυσκόλευε περισσότερο τους μαθητές σας και γιατί;

Καλησπέρα και καλή χρονιά,

Θα συμφωνήσω με τους άλλους συναδέλφους ότι το απόσπασμα από το βιβλίο της Ιστορίας είναι το πιο δύσκολο και απαιτητικό. Η πυκνότητα των νοημάτων, η σύνθετη συντακτική δομή, η χρήση ειδικών όρων, η αναφορά σε αφηρημένες έννοιες καθιστούν το κείμενο δυσνόητο. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια διδάσκω το μάθημα της Ιστορίας σε Διαπολιτισμικό Γυμνάσιο τόσο σε Τάξεις Υποδοχής όσο και σε κανονικές τάξεις και έχω να παρατηρήσω ότι για κάθε μάθημα είναι απαραίτητη η επεξεργασία του κειμένου (σχεδιάγραμμα στον πίνακα, αναλυτική παρουσίαση βασικών λέξεων-εννοιών, συνεχής επανάληψη των νέων όρων, χρήση οπτικού υλικού), προκειμένου να κατανοήσουν οι μαθητές τα βασικά σημεία του κεφαλαίου.

Θεωρώ, ωστόσο, ότι και τα άλλα είδη κειμένων (προφορικά και γραπτά) παρουσιάζουν δυσκολίες.

Το βίντεο ακαδημαϊκού λόγου παρουσιάζει δυσκολίες τόσο ως προς το λεξιλόγιο όσο και ως προς τη δομή του λόγου. Το γεγονός ότι ο λόγος είναι προφορικός καθιστά πιο δύσκολη την κατανόησή του απ΄ ότι αν ήταν γραπτός.

Στο βίντεο του Ζουγανέλη πιστεύω ότι οι μαθητές μπορούν σε γενικές γραμμές να παρακολουθήσουν και να αποδώσουν με δικά τους λόγια την ιστορία. Ωστόσο, η υπερβολικά γρήγορη εκφορά του λόγου, ο κακός ήχος και ορισμένες "ιδιαίτερες" λέξεις μπορούν να δημιουργήσουν κάποιες δυσκολίες κατανόησης.

Τέλος, η κατανόηση και εκτέλεση της συνταγής μπορεί να σκοντάψει μονάχα σε λίγες άγνωστες λέξεις.

Ούτε κι εγώ θα πρωτοτυπίσω, καθώς πιστεύω πως το κείμενο που θα δυσκόλευε πιο πολύ τους μαθητές μου θα ήταν το κείμενο από το απόσπασμα της ιστορίας, τόσο γλωσσικά όσο και γνωστικά. Το Βιβλίο της Ιστορίας τόσο της Α΄ Γυμνασίου όσο και τα υπόλοιπα τα οποία έχω διδάξει πλην της Γ΄Λυκείου, είναι σαφώς γραμμένα για ένα αμιγώς ελληνόφωνο και ελληνικό κοινό αφού πολλές αναφορές ή γεγονότα που αναλύονται θεωρούνται εκ προοιμίου δεδομένα για τους μαθητές. Η πυκνότητα δε του λόγου και των νοημάτων καθιστά απόλυτα αναγκαίο για τους διδάσκοντες έναν επαναπροσδιορισμό όλων των εννοιών προκειμένου τα παιδιά, που συχνά δεν προέρχονται καν από χώρες της Δύσης, άρα έχουν τελείως διαφορετικές προσλαμβάνουσες, να κατανοήσουν τόσο τις έννοιες, τα γεγονότα, όσο και τους λόγους που τα καθιστούν σημαντικά. Πολύ συχνά, τα ίδια τα παιδιά ζητούν να γίνεται αναφορά και στη δική τους Ιστορία, ενώ πράγματι κάποιες φορές η σύγκριση βοήθησε πολύ στην κατανόηση κάποιων πολιτκών κυρίως εννοιών στην Ιστορία της Γ' Γυμνασίου.

Εμφάνιση γονέα

Συμφωνώ απόλυτα σχετικά με τον προσδιορισμό και την ανάλυση των εννοιών και των λόγων για τους οποίους θεωρείται σημαντική η κατάκτησή τους. Πρόσφατα το διαπίστωσα όταν δούλεψα διαθεματικά πάνω στην Βιολογία και τη Γεωγραφία. Εκτός από το γεγονός ότι ήταν εξαιρετικά δύσκολη η παρουσίαση του υλικού και η παραγωγή κατάλληλων ασκήσεων, ήρθα αντιμέτωπος με την ανάλυση εννοιών που ανήκουν σε διαφορετικά από το δικό μου γνωστικά αντικείμενα. Διαπίστωσα με λύπη ότι οι μαθητές δεν είχαν προηγούμενες γνώσεις πάνω σε αυτά τα θέματα ούτε μνήμες από το δημοτικό σχολείο ούτε από την ίδια τους την οικογένεια. Χαρακτηριστική περίπτωση μιας μαθήτριας μου που στο σπίτι της μιλούν κυρίως τουρκικά, έχει φοιτήσει κανονικά σε όλες τις τάξεις του δημοτικού σχολείου και έχει "μείνει" στην Α΄ Γυμνασίου τρεις φορές. Μέσα στο μάθημα με ρώτησε τι σημαίνει η λέξη "πρόσθεση" και με έκπληξη διαπίστωσα ότι το κορίτσι δε γνωρίζει τις βασικές αριθμητικές πράξεις! Μου εξήγησε ότι ο δάσκαλος στο δημοτικό την έβαζε να κάθεται ανάποδα και να μην παρακολουθεί διότι ήταν μουσουλμάνα! Λοιπόν, ποια η θέση μου ως εκπαιδευτικού και ανθρώπου;

Εμφάνιση γονέα

Η αλήθεια είναι ότι όταν δουλεύει κανείς με πληθυσμούς που έχουν διαφορετικό πολιτισμικό και γλωσσικό υπόβαθρο τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Έτσι, μπορεί κανείς να θεωρεί ότι είναι οικεία ή κατακτημένα κάποια πράγματα στα δίγλωσσα παιδιά, αλλά κάτι τέτοιο να μην ισχύει. Συχνά οι μαθητές δεν γνωρίζουν έννοιες ούτε στη μητρική τους γλώσσα, επειδή δεν πρόλαβαν ενδεχομένως να τις διδαχθούν και αυτός είναι ένας από τους λόγους για τον οποίο τα δίγλωσσα εγχειρίδια που κάποτε χρησιμοποιήθηκαν στο εκπαιδευτικό μας σύστημα δεν απέδωσαν. Εάν σε όλα αυτά προσθέσουμε και το γεγονός ότι η φοίτηση στα ελληνικά σχολεία δεν εγγυάται εξ ορισμού τη γνωστική και γλωσσική εξέλιξη των δίγλωσσων μαθητών για διάφορους λόγους - ο ένας είναι αυτός που αναφέρατε- τότε νομίζω ότι η εκπαιδευτική διαδικασία σε Τ.Υ ή σε μικτή τάξη πρέπει να ξεκινά από διαφορετική αφετηρία.

Εμφάνιση γονέα