Η ελληνική κοινωνία είναι πολυπολιτισμική και ως τέτοια είναι απαραίτητο οι σχέσεις μεταξύ ντόπιων και αλλοδαπών να είναι σχέσεις αλληλεπίδρασης πολιτισμών κι όχι συγκρουσιακές. Το βάρος πέφτει στην εκπαίδευση να οδηγήσει την εκπαιδευστική κοινότητα (μαθητές και εκπαιδευστικούς) στην αναγνώριση της ετερότητας και στη συνεργασία μεταξύ τους ατόμων από διαφορετικούς πολιτισμούς με τρόπο κριτικά αναστοχαστικό. Οφείλουμε επομένως στη διαπολιτισμική εκπαίδευση να πάμε πιο πέρα από την απλή συνύπαρξη ή το σεβασμό.